Het licht in de Sky Lounge is gedimd. Dikke vijftig plusser zitten weggezonken in comfortabele stoelen en nippen aan fleurige cocktails. Obers van Aziatische afkomst (Filipijns? Maleis?) lopen rond met verlichte dienbladen. Op een kleine verhoging tussen de tafeltjes gaat een man achter de zwarte vleugel zitten. Grijs pak, paars overhemd met openstaande boord, haar in de gel naar achteren gekamd. Hij zet een groot uitgevallen tablet op de muziekhouder, selecteert een nummer en de bladmuziek verschijnt. De man begint te spelen en zingt er ook bij. Can’t help falling in love van Elvis Presley. Lees verder
Categoriearchief: Engeland
Fietsenfietsenfietsen
Weg weg, kasteel weg…
Op weg naar Beverley dat ik wil picknicken aan zee. En dan liefst niet op een boulevard vol kermisattracties, maar gewoon ergens op het strand. Ik heb vers brood, tomaten, chorizo en chocolade in mijn fietstas en heb zin in een uitgebreide pauze. Dus ik sla af naar Skipsea Sands en rijd door de graanvelden, maar dan, als de zee in zicht komt, houdt de weg op. Het land is weggeslagen door de zee. Het gerafelde asfalt steekt nog een eindje uit, maar verder is er alleen een afgrond van zo’n tien meter. De autoriteiten hebben enkele betonblokken op de weg geplaatst om te voorkomen dat een onoplettende automobilist de diepte in stort. Lees verder
Afgrond
Tegen de rotswand geplakt zitten duizenden vogels. Jan-van-genten, drieteenmeeuwen en stormvogels. Ze hebben elk richeltje, elk kiertje in beslag genomen om hun nesten te bouwen. Sommige jongen zijn al uitgevlogen, anderen zitten rustig op hun nest boven de afgrond, slechts centimeters verwijderd van een val van meer dan honderd meter. Witte pluizebollen met grote zwarte snavels. Ze wachten op hun ouders die elegant aan komen zeilen en zonder moeite hun plekje op de rots herkennen. Lees verder
Tour-resten
Dat de tour de France door Holmfirth is gekomen, valt niet te missen, ook al is het sportfestijn nu alweer weken achter de rug. Overal staan geel gespoten fietsen en hangen slingers met vlaggetjes in de vorm en kleur van fietsshirtjes: geel, groen, bolletjes. Lees verder
Eva en ik
Over vallen en opstaan
Zonde
Vorig jaar viel ik van mijn fiets. Ik hoor nog het kraken van mijn helm. Het kraken van mijn arm hoorde ik niet, maar voelde ik wel. De Keniaanse artsen waren er niet van overtuigd dat mijn arm gebroken was en stuurden me naar huis met pijnstillende crème. Een paar weken later riep een Amsterdamse radiologie-assistente toen ze de röntgenfoto zag: Woepsie! En na de operatie, een week later, vertrouwde de chirurg me toe: “Uw elleboog lag aardig in puin mevrouw.”
De chirurg was best trots op zijn werk: hij had vier stukken bot aan elkaar geschroefd en was er redelijk zeker van dat ik mijn arm weer volledig zou kunnen gebruiken. Het kon nog wel een jaar of twee duren voordat de zwelling van het bot helemaal verdwenen was – ik had geen idee dat botten konden zwellen. Aan het kapotte kraakbeen kon de chirurg weinig doen. “Maar gelukkig heeft u geen verhuisbedrijf, dus het zal nog wel even duren voordat u daar last van krijgt.” Lees verder
Foto
De bed and breakfast van Christine en Mike staat vol met prullaria: beeldjes van verliefde paartjes, porseleinen schoentjes, stoffen konijnen met gezellige hoedjes op, trouwfoto´s van hun dochter en van henzelf. Maar bij het verschonen van de bedden, komt Christine voor een raadsel te staan: waar komt die zwartwitfoto op het nachtkastje van een van haar gasten vandaan? Die foto is niet van haar, zoveel is zeker. Lees verder
Vinexwijk
De locatie van de camping in Buxton is prachtig: een steenafgraving op de top van een heuvel. Wijds, ruig en toch beschut. Maar het terrein is zo aangeharkt dat de mooie natuur een beetje naar de achtergrond verdwijnt. Caravans staan keurig achteruit ingeparkeerd op hun aangewezen plek, auto aan de ene kant voortent aan de andere als een tijdelijke vinexwijk.
Lees verder
Bertha
‘Summer will be “knocked on the head” when tropical storm Bertha hits Brittain this weekend. (…) It will unleash violent gales and torrential downpours, triggering weeks of miserable weather.’
Gelukkig heb ik net een nieuw regenpak gekocht.
Mosterd
Tijdens mijn lunchpauze in Ashbourne raak ik in gesprek met Steven, een zestiger met stevige wandelschoenen, korte broek, zwarte sokken en een dagrugzak. Hij is sinds een paar weken met pensioen en is beslist niet van plan zich te gaan vervelen. Hij vindt het prima om er alleen op uit te gaan zegt hij. “Ik kan zo lang wandelen als ik wil en ik beslis zelf hoe lang ik hier op dit bankje blijf zitten. Tien minuten of een uur… niemand die er wat van zegt!”
Ik haal een pork pie uit mijn fietstas. Die heb ik dertig kilometer eerder bij een bakker in Derby gekocht. Een goede keus, meent Steven, “maar een pork pie is pas echt lekker als je er augurken bij eet. Of een lik mosterd.” Lees verder
Sneu paard
Net Afrika
Fietsen in Engeland. Ik was een beetje bang dat dat nog wel eens saai zou kunnen worden. Want zijn er nog avonturen te beleven in een land waar je bijna overal bereik hebt met je telefoon, waar er gewoon campings, hotels, restaurants en supermarkten te vinden zijn en waar je uitgestippelde fietsroutes hebt, compleet met bewegwijzering?