Kroonkurken en vakantiestress

Ik ben er inmiddels zo aan gewend om op reis met handen en voeten te communiceren, dat het even wennen is om mensen in het Nederlands aan te spreken. Ik vind het vooral leuk dat het zoveel makkelijker is om over koetjes en kalfjes kan praten.

Zo raak ik aan de praat met  een man die op zondagochtend de auto´s van kerkgangers in de gaten houdt en om inbrekers op een afstand te houden. Mario -‘ze noemen me Rasta’ -vertelt dat zijn moeder in Nederland woonde, in de Bijlmer. ´Dat is Rotterdam, toch?’ – Mario is er zelf nog nooit geweest, in Nederland.
Nu is zijn moeder dood. Een paar maanden geleden stierf ze. Acht dagen later was haar lichaam terug in Suriname.
‘Het was haar tijd om te gaan’, zegt Mario. ‘Ze was achtentachtig. Haar botten konden haar ziel niet meer dragen.’ Lees verder →

Veiligheidsrisico

IMG_4188‘U mag hier eigenlijk niet zijn’, zegt de soldaat schoorvoetend.

‘Oh’, zeg ik, ‘waarom niet?’

‘Vanwege de veiligheid van de president.’

Ik kijk om me heen. Ik sta even buiten Parimaribo en heb net een foto van de oever van de Surinamerivier gemaakt. ‘Maar dit is toch de openbare weg? Of heb ik ergens een slagboom gemist?’

‘Ja, het is de openbare weg. Maar het gaat om de veiligheid van de president’, zegt de soldaat nog eens en hij knikt naar een bosje even verderop waarachter een grote villa schuilgaat.

‘Oh sorry’, zeg ik maar en maak rechtsomkeert.

‘Bedankt voor uw begrip!’, roept de soldaat nog, en hij zwaait.

Fietspapieren

De dikkige douanebeambte denkt dat ik iets aan te geven heb. ‘Is dat een fiets?’, vraagt hij. ‘En wilt u die weer mee terugnemen naar Nederland? Dan moet u een deposito achterlaten. Want anders zou u wel eens op het idee kunnen komen om hem hier te verkopen zonder invoerbelasting te betalen.’

Ik ben al wel vaker lollige douanebeambten tegengekomen en grinnik toegeeflijk. Een verkeerde inschatting, want deze beambte blijkt het te menen. Hij snauwt ‘Ja, u kunt er wel om lachen… loopt u maar even mee.’ Hij gaat me voor en vraagt over zijn schouder: ‘Heeft u eigendomspapieren van die fiets?’
Ook dat is me al eens gevraagd – toen door een Turkse beambte. Na wat verwarring bleek dat hij een grap maakte. Achter zijn douanedesk sloeg hij dubbel van het lachen toen hij zag dat ik hem serieus nam. Lees verder →

Radio Doc: Geursporen

aardbeienFemke leeft voor eten. Koken is haar grootste hobby en samen genieten van een lekkere maaltijd speelt een belangrijke rol in haar relatie. Maar op een dag smaakt niets meer zoals het hoort. Femke is haar reukvermogen kwijt en de artsen zeggen dat ze er mee moet zien te leven.

Mieke leeft al 43 jaar zonder geur. Ze is het gewend geraakt dat haar neus niet werkt en wat dat doet met haar gevoelsleven. Tot ze op een dag hoort dat er een eenvoudige oplossing is voor haar probleem: een prednisonkuur die de geuren kan doen wederkeren.

Voor Radio Doc maakte ik een documentaire over twee vrouwen voor wie de wereld veranderde op de dag dat ze hun reukzin verloren. Een van hen slaagt erin om haar reukvermogen terug te krijgen. Maar dan blijkt de wereld anders te ruiken dan ze had verwacht.

Luister hier 

Rood pluche en glanspanty’s

IMG_4075Het licht in de Sky Lounge is gedimd. Dikke vijftig plusser zitten weggezonken in comfortabele stoelen en nippen aan fleurige cocktails. Obers van Aziatische afkomst (Filipijns? Maleis?) lopen rond met verlichte dienbladen. Op een kleine verhoging tussen de tafeltjes gaat een man achter de zwarte vleugel zitten. Grijs pak, paars overhemd met openstaande boord, haar in de gel naar achteren gekamd. Hij zet een groot uitgevallen tablet op de muziekhouder, selecteert een nummer en de bladmuziek verschijnt. De man begint te spelen en zingt er ook bij. Can’t help falling in love van Elvis Presley.  Lees verder →

Weg weg, kasteel weg…

IMG_4055Op weg naar Beverley dat ik wil picknicken aan zee. En dan liefst niet op een boulevard vol kermisattracties, maar gewoon ergens op het strand. Ik heb vers brood, tomaten, chorizo en chocolade in mijn fietstas en heb zin in een uitgebreide pauze. Dus ik sla af naar Skipsea Sands en rijd door de graanvelden, maar dan, als de zee in zicht komt, houdt de weg op. Het land is weggeslagen door de zee. Het gerafelde asfalt steekt nog een eindje uit, maar verder is er alleen een afgrond van zo’n tien meter. De autoriteiten hebben enkele betonblokken op de weg geplaatst om te voorkomen dat een onoplettende automobilist de diepte in stort. Lees verder →

Afgrond

IMG_4011Tegen de rotswand geplakt zitten duizenden vogels. Jan-van-genten, drieteenmeeuwen en stormvogels. Ze hebben elk richeltje, elk kiertje in beslag genomen om hun nesten te bouwen. Sommige jongen zijn al uitgevlogen, anderen zitten rustig op hun nest boven de afgrond, slechts centimeters verwijderd van een val van meer dan honderd meter. Witte pluizebollen met grote zwarte snavels. Ze wachten op hun ouders die elegant aan komen zeilen en zonder moeite hun plekje op de rots herkennen. Lees verder →

Over vallen en opstaan

Zonde

Vorig jaar viel ik van mijn fiets. Ik hoor nog het kraken van mijn helm. Het kraken van mijn arm hoorde ik niet, maar voelde ik wel. De Keniaanse artsen waren er niet van overtuigd dat mijn arm gebroken was en stuurden me naar huis met pijnstillende crème. Een paar weken later riep een Amsterdamse radiologie-assistente toen ze de röntgenfoto zag: Woepsie! En na de operatie, een week later, vertrouwde de chirurg me toe: “Uw elleboog lag aardig in puin mevrouw.”

De chirurg was best trots op zijn werk: hij had vier stukken bot aan elkaar geschroefd en was er redelijk zeker van dat ik mijn arm weer volledig zou kunnen gebruiken. Het kon nog wel een jaar of twee duren voordat de zwelling van het bot helemaal verdwenen was – ik had geen idee dat botten konden zwellen. Aan het kapotte kraakbeen kon de chirurg weinig doen. “Maar gelukkig heeft u geen verhuisbedrijf, dus het zal nog wel even duren voordat u daar last van krijgt.” Lees verder →

Foto

IMG_3955De bed and breakfast van Christine en Mike staat vol met prullaria: beeldjes van verliefde paartjes, porseleinen schoentjes, stoffen konijnen met gezellige hoedjes op, trouwfoto´s van hun dochter en van henzelf. Maar bij het verschonen van de bedden, komt Christine voor een raadsel te staan: waar komt die zwartwitfoto op het nachtkastje van een van haar gasten vandaan? Die foto is niet van haar, zoveel is zeker. Lees verder →

Vinexwijk

 

camping BuxtonDe locatie van de camping in Buxton is prachtig: een steenafgraving op de top van een heuvel. Wijds, ruig en toch beschut. Maar het terrein is zo aangeharkt dat de mooie natuur een beetje naar de achtergrond verdwijnt. Caravans staan keurig achteruit ingeparkeerd op hun aangewezen plek, auto aan de ene kant voortent aan de andere als een tijdelijke vinexwijk.
Lees verder →

Bertha

Daily Express‘Summer will be “knocked on the head” when tropical storm Bertha hits Brittain this weekend. (…) It will unleash violent gales and torrential downpours, triggering weeks of miserable weather.’

Gelukkig heb ik net een nieuw regenpak gekocht.

Mosterd

Tijdens mijn lunchpauze in Ashbourne raak ik in gesprek met Steven, een zestiger met stevige wandelschoenen, korte broek, zwarte sokken en een dagrugzak. Hij is sinds een paar weken met pensioen en is beslist niet van plan zich te gaan vervelen. Hij vindt het prima om er alleen op uit te gaan zegt hij. “Ik kan zo lang wandelen als ik wil en ik beslis zelf hoe lang ik hier op dit bankje blijf zitten. Tien minuten of een uur… niemand die er wat van zegt!”

Ik haal een pork pie uit mijn fietstas. Die heb ik dertig kilometer eerder bij een bakker in Derby gekocht. Een goede keus, meent Steven, “maar een pork pie is pas echt lekker als je er augurken bij eet. Of een lik mosterd.” Lees verder →

Net Afrika

Fiets bij Buxton

Fietsen in Engeland. Ik was een beetje bang dat dat nog wel eens saai zou kunnen worden. Want zijn er nog avonturen te beleven in een land waar je bijna overal bereik hebt met je telefoon, waar er gewoon campings, hotels, restaurants en supermarkten te vinden zijn en waar je uitgestippelde fietsroutes hebt, compleet met bewegwijzering?

Lees verder →