Een aanval begint zonder waarschuwing, meestal als je net in slaap valt of vroeg in de ochtend. Een helse, brandende pijn achter je oog. Alsof er keer op keer een mes in je hoofd wordt gestoken. Het voelt alsof je oog eruit kan springen, de druk erachter is ondraaglijk. Je moet zo snel mogelijk aan de zuurstof, beneden op de bank. De pijn wordt er nauwelijks minder door, maar het helpt je met ademen en zou de aanval verkorten. Je kruipt in elkaar en met je hand probeer je de pijn weg te duwen. Je trekt aan je haren, slaat met je hoofd tegen de muur. Tevergeefs. Er is alleen nog maar het monster in je hoofd.