Risicovol gedrag wordt slecht begrepen en vaak scherp veroordeeld. Maar heeft het ook voordelen? Een serie van drie portretten van mensen die ongewone risico’s nemen. Deel 1: de off-piste skiër.
[Dit artikel verscheen in de VPRO gids van zaterdag 8 augustus 2016]
De meeste lawines zijn ijzig stil. Ze maken geen denderend geluid, geen diep gerommel. Alleen wie goed oplet, hoort vlak voordat de sneeuw begint te schuiven het zogenaamde ‘whoem-geluid’: de onheilspellende zucht van een zwakke sneeuwlaag die wordt samengeperst. Maar als de lawine naar beneden komt, is het stil.
Michiel Engelsman kent het whoem-geluid. Hij skiet al zijn hele leven, het liefst buiten de piste. Op zijn negentiende verhuisde hij naar Zwitserland om elke dag in de bergen te kunnen zijn. Als een van de weinige Nederlanders volgde hij de driejarige opleiding tot berg- en skigids. Hij leerde alles over breuklijnen, verschillende soorten sneeuw, en de effecten van weer, wind, sneeuwdruk en de hellingshoek. Hij doet er alles aan om tijdens zijn tochten het risico zo klein mogelijk te maken. Maar hij weet dat er elke keer dat hij de gebaande paden verlaat, zelfs met de zorgvuldigste voorbereiding, toch altijd iets mis kan gaan.