Al vijf keer heb ik vanuit Nederland mijn fiets mee op het vliegtuig genomen. Het inpakken van de fiets is inmiddels een waar familieritueel. Mijn vader tikt een oude fietsdoos op de kop bij een fietsenmaker in de buurt, ik schroef mijn fiets uit elkaar en mijn moeder helpt mee met het betere knip- en plakwerk. We maken de doos precies op maat en met tie-wraps en duct tape zorgen we ervoor dat er niets kan gaan schuiven en schuren.

Ook deze keer is het weer gelukt. Wij hebben ons best gedaan. Nu nog hopen dat de mensen van Egypt Air ook meewerken en dat mijn fiets en ik morgennacht, na een tussenstop in Cairo, veilig in Oeganda aankomen.