Lees eventueel eerst wat hieraan vooraf ging in: Condoom cadeau.

Aan de kant van de doorgaande weg in Nazigo staat een roestig bord. De onoplettende kijker zou het zo over het hoofd zien. Op het bord staat een pijl naar het oosten en de tekst:

Hairy Lemon Island
Booking essential

Hairy Lemon. De naam klinkt niet erg aantrekkelijk, maar de beschrijving van het eiland klinkt des te beter. Volgens mijn reisgids is Hairy Lemon een klein eilandje midden in de Nijl, zo’n veertig kilometer stroomafwaarts vanaf ‘de bron van de Nijl’ bij het Victoriameer. Er is een kampeerplaats en een restaurant dat bekend staat om zijn vegetarische maaltijden. In de bomen zitten apen en vogels.

Maar reserveren is verplicht, zo staat in mijn reisgids en op het bord. De telefoonnummers van Hairy Island werken niet en ik sta te twijfelen of ik de gok moet wagen om gewoon maar op mijn fiets moet stappen en te gaan. Het is zeker acht kilometer fietsen en ik ben nu al uitgeput. Wat als er niemand is? Wat als ze vol zitten? Of als er simpelweg geen boot is om me over te zetten? Dan ben ik weer terug bij af en moet ik alsnog in het guesthouse in Nazigo.

Uiteindelijk besluit ik gewoon maar te gaan, aangemoedigd door meneer André, een lokale boer die er vertrouwen in heeft dat het allemaal wel los zal lopen. En jawel, na acht kilometer heuvel op heuvel af, kom ik uit bij de Nijl. Er ligt een kano en er is en man die me wel wil overzetten.

En zo kom ik – met fiets en wel – aan op Hairy Lemon. Reserveren blijkt toch niet nodig te zijn. Er is plek en eten zat. Er zijn maar een paar gasten: twee Ierse jongens, een Zuida Afrikaanse vliegvisser en zijn dochter en een verliefd Ugandees stelletje. Zij zitten in de huisjes die gebouwd zijn op het terein. Ik mag mijn tent overal neerplanten.

In de bomen hangen roodstaartapen. Ze slingeren van tak tot tak en balanceren op hun achterpoten terwijl ze de beste blaadjes proberen te grijpen. Verder zitten er leguanen, dunne, groene slangetjes en een heleboel vlinders. Verspreid over het eiland hangen hangmatten en staan luie stoelen. Het restaurant verzorgt drie maaltijden per dag met heel veel groenten en peulvruchten. Een verademing na alle witte rijst en bananenpasta. Verder is er het geluid van het water dat in stroomversnellingen rond het eiland stroomt. Een betere plek om bij te komen, had ik me niet kunnen wensen.

Enige minpunt blijft de naam, Hairy Lemon. Er zit niet eens een goed verhaal achter. Paul, de Zuid Afrikaanse eigenaar, legt uit dat de vorige eigenaar het eiland vernoemd heeft naar een pub in Dublin waar hij graag kwam. ‘Ik heb besloten de naam hetzelfde te houden. Maar nee, helaas, we hebben hier geen citroenen. En harige limonade maken we ook al niet.’