Sinds een week fiets ik door het land van de Maasai. Ik heb nooit eerder een volk ontmoet dat me zo exotisch voorkwam. Zo anders.

Hun rode gewaden en hun uitgerekte oorlellen. De cirkelvormige littekens op hun wangen en het gat waar hun onderste voortanden zaten voordat ze getrokken werden. De kleurrijke sieraden, gemaakt van talloze minuscule kraaltjes. De speren. De knuppels.

De polygamie en de uitgebreide initiatieriten. De sterke sociale hiërarchie. De losse seksuele moraal. De leeuwenjacht en de rituele dansen.

Beetje bij beetje krijg ik een idee van de levens van de mensen die ik tegenkom en de problemen waarmee ze kampen. Vreemde oren of niet, het zijn ook gewoon maar mensen.

Wel blijf ik nog altijd een beetje geïntimideerd als een oude dame, gehuld in kleurrijke doeken, kralenkettingen en oorversieringen me streng aankijkt. Maar misschien is dat ook precies wat haar bedoeling is.