“Als ik een verhaal vertel, zullen jullie dan tevreden zijn?

Ja?

Dan begin ik”

– De statige oude dame nestelt zich nog eens goed in haar stoel. Een tl-balk verlicht haar gezicht en die van haar toehoorders. De open plek is omringd door enkele hutten. Daarbuiten is het regenwoud. Enkele vogels zingen nog en de generator bromt. Verder is het stil. De vrouw begint haar verhaal. Een verhaal zoals alle oma’s hier aan hun kleinkinderen vertellen als het donker wordt, even voor het slapen gaan –

“Er waren eens een haas en een hyena. Ze waren beste vrienden. Ze deden alles samen.

Op een avond zaten ze bij elkaar. Ze hadden honger en vroegen zich af wat de beste manier zou zijn om hun honger te stillen.

De haas zei: ‘Nou de makkelijkste manier om aan eten te komen, is als we allebei naar huis gaan en onze moeders opeten.’

De hyena vond het een goed plan. Hij ging naar huis en at zijn moeder op.

Maar de haas… de haas ging naar huis en verborg zijn moeder in een zak. De volgende morgen smeerde hij wat bloed rond zijn mond en ging naar de hyena.

‘En? Heeft het gesmaakt?’, vroeg de haas.

‘Heerlijk’, antwoordde de hyena. ‘Was jouw moeder mals?’

‘Zo mals als boter’, zei de haas en hij likte zijn lippen.

Dit was mijn verhaal.

Wat we ervan kunnen leren? Wees slim als de haas en wees niet gulzig, zoals de hyena.”

Welterusten.